MARKEN - Oud worden omringd door vrienden en familie. Voor iedereen belangrijk, maar voor Markers die geworteld zijn op het eiland helemaal. De Eilandraad Marken wil seniorenwoningen bouwen, zodat ouderen 'thuis' oud kunnen worden. Luutje Kes-Schouten (98) verhuisde onlangs naar een zorginstelling in Monnickendam. "Ik word hier goed verzorgd hoor, maar ik mis de gemeenschap."
Jaap Boes en CeesJan Visser van de Eilandraad Marken willen het plan voor zo veel mogelijk Markers realiseren. "Mensen worden zo verdrietig als ze Marken moeten verlaten," zegt Jaap Boes. "Daarom werken wij aan een plan om ouderen op Marken te behouden."
Voor Luutje Kes-Schouten (98) komt het plan 'Hoe word ik 100 op Marken' te laat. Onlangs verhuisde ze naar Monnickendam omdat er op Marken geen voorzieningen zijn voor ouderen. "Ik woonde vijftig jaar in hetzelfde huis, maar op het laatst ging het echt niet meer."
Gevolgen
Veel van de oude paalwoningen op Marken zijn lastig aan te passen voor ouderen. "Vaak zijn het monumenten, maar ze zitten ook vol met steile trappen," vertelt CeesJan Visser.
De pleegzoon van Luutje, Cees van Altena, ziet dat de verhuizing ingrijpend is voor zijn moeder. "Het is een heel gedoe. Je haalt iemand uit z'n vertrouwde omgeving weg."
Paalwoningen
Ook voor familie en vrienden heeft het gevolgen. "Eerst liep ik gewoon langs, nu kom ik echt op visite." Hij had het dan ook liever anders gezien. "Ze wordt hier prima verzorgd, maar dat bejaardentehuis had eigenlijk op Marken moeten staan," zegt Cees.
Luutje Kes-Schouten vlak voor haar verhuizing vanaf Marken.
In het plan van de eilandraad worden zorg en wonen gescheiden. "Je huurt een aangepaste woning en daar omheen organiseren we de thuiszorg. De hulp van mantelzorgers hebben we daarbij hard nodig om het plan te laten slagen."
De zorgwoningen zijn daardoor niet voor iedereen de oplossing. "Mensen die intensieve zorg nodig hebben, zullen alsnog Marken moeten verlaten, maar een grote groep kan blijven," aldus Jaap Boes.
Klederdracht
Luutje is de laatste Marker die nog elke dag traditionele klederdracht draagt. Dat was nog wel even spannend met de verhuizing naar Monnickendam. "Gelukkig kunnen ze me goed helpen met aankleden hier." De kleding zit met veel spelden vast. "Ze zijn wel eens bang dat ze me prikken. Maar dan geef ik wel een gil, haha."
Op afstand blijft ze betrokken bij Marken. "Ik kan niet meer naar de spelletjesmiddag en naar de kerk, maar ik heb een kerktelefoon," ze wijst naar een klein kastje naast haar stoel. "Dat is mooi hoor, ik kan de zondagsdienst vanuit Monnickendam volgen."
Mijn stukje klei
Ook de beide heren van de Eilandraad zien hun toekomst op Marken. "Ik woon hier fijn en ik wil hier graag oud worden," zegt CeesJan Visser. "Ik zie dit als mijn stukje klei, net zoals het van alle andere Markers is, en ik ga hier niet meer weg," vult Jaap Boes aan.
De Eilandraad is momenteel in overleg met verschillende partijen en het duurt nog een aantal jaar voordat de eerste paal de grond ingaat.