Marken zegt: ’Dit kan toch niet waar zijn?’

Noordhollands Dagblad 03-06-2016

’Burgertje pesten’, klinkt het op Marken. En ’ondernemertje pesten’. Met hernieuwde handhaving van oude regels voor parkeren en inrijden op Marken zet de gemeente Waterland kwaad bloed op het voormalige eiland. Gisteravond kregen gemeenteraad en college van Waterland de volle laag van vooral Marker ondernemers, die eisen dat er snel een adequate oplossing komt.

De schrik zit er goed in bij bewoners en bedrijven op Marken. En behalve schrik is er woede en verontwaardiging. Omdat iets wat tientallen jaren is gedoogd, nu ineens niet meer mag.

Om het kwets­ba­re ei­land met zijn smal­le straat­jes in de oude kern te be­scher­men, wer­den ooit re­gels in­ge­voerd om het blik op straat te be­per­ken. Be­wo­ners kre­gen een ont­hef­fing om het ei­land op te kun­nen rij­den én er te par­ke­ren, maar be­zoe­kers, waar­on­der de tien­dui­zen­den toe­ris­ten die Mar­ken elk jaar trekt, moesten par­ke­ren op het gro­te par­keer­ter­rein langs de Wa­land­weg. Te­gen be­ta­ling.

Dat was the­o­rie. In de prak­tijk kwam er ech­ter wei­nig van te­recht. De re­gels wer­den niet ge­hand­haafd en het mas­sa­le door­rij­den werd even mas­saal ge­doogd. Toe­ris­ten ble­ven on­ge­straft het ei­land op­rij­den en ook fa­mi­lie- en vrien­den­be­zoek voor Mar­kers hield zich zel­den aan de re­gels. En dat gold ook voor be­zoe­kers van sport­ver­e­ni­gin­gen en al­ler­lei eve­ne­men­ten. Al­leen wie geen weet had van het ge­doog­be­leid, par­keer­de op het par­keer­ter­rein.

On­langs kon­dig­de de ge­meen­te aan dat daar ver­an­de­ring in gaat ko­men. Er wer­den nieu­we boa's (bui­ten­ge­woon op­spo­rings­amb­te­na­ren) aan­ge­steld om de re­gels stren­ger te gaan hand­ha­ven. Dat leid­de tot ver­war­ren­de si­tu­a­ties waar­bij zelfs in­wo­ners van Mar­ken en hun vi­si­te waar­schu­win­gen on­der hun rui­ten­wis­sers aan­trof­fen, ter­wijl ze op 'ei­gen ter­rein' ston­den ge­par­keerd. De ge­meen­te bleek dat 'ei­gen ter­rein' ech­ter niet als zo­da­nig te be­schou­wen zo­lang het niet fy­siek is af­ge­schei­den van de open­ba­re weg.

Ook on­der­ne­mers be­gon­nen te kla­gen over het feit dat ze geen klan­ten van bui­ten Mar­ken en le­ve­ran­ciers meer kun­nen ont­van­gen als zij geen in­rij­ont­hef­fing heb­ben aan­ge­vraagd. Op die ma­nier wordt on­der­ne­men op Mar­ken wel erg las­tig. En dat ter­wijl de re­gels voor par­ke­ren en in­rij­den in het ver­le­den toch voor­al be­doeld wa­ren om te voor­ko­men dat toe­ris­ten en mas­se het ei­land op­rij­den. De ge­meen­te schiet haar doel voor­bij, zo is de al­ge­me­ne op­vat­ting.

Tij­dens de raads­ver­ga­de­ring van gis­ter­avond maak­te een flink aan­tal on­der­ne­mers ge­bruik van hun in­spreek­recht om de pro­ble­men te schet­sen die ze te­gen­ko­men of ver­wach­ten. Een op­los­sing is drin­gend ge­wenst, zei­den ze te­gen de po­li­tiek, en bij­na in koor klonk hun har­ten­kreet: ’Dit kan toch niet waar zijn?’

Ook de Ei­land­raad Mar­ken deed wat dat be­treft een duit in het zak­je. De Ei­land­raad ver­weet de ge­meen­te al eer­der veel te lang te wach­ten met een goe­de op­los­sing voor be­zoe­kers (niet zijn­de toe­ris­ten) en klan­ten en le­ve­ran­ciers van be­drij­ven. Daar­bij werd ver­we­zen naar een sys­teem wat in het ver­le­den is ge­bruikt op Mar­ken waar­bij spra­ke was van een ken­te­ken­lo­ze ont­hef­fing, die een­ma­lig door be­wo­ners, be­drij­ven en in­stel­lin­gen kon wor­den aan­ge­vraagd, spe­ci­aal voor be­zoe­kers. Daar­mee moch­ten bij­voor­beeld fa­mi­lie of een on­der­houds­mon­teur het ei­land op­rij­den en er ook par­ke­ren.

Dat sys­teem was zo slecht nog niet, zei de Ei­land­raad gis­ter­avond in de raads­zaal in Mon­nic­ken­dam. En om dat te be­na­druk­ken kre­gen raads­le­den zo’n zelf­ge­maak­te ont­hef­fing uit de oude doos over­han­digd. ,,Om de druk op de ge­meen­te rich­ting een op­los­sing wat op te voe­ren. Een lu­die­ke ac­tie, maar wel met een heel se­ri­eu­ze on­der­toon.’’

’De meesten zijn na vijf minuutjes weer weg’

Veel klanten van de hondentrimsalon Iscadore op de Rozewerf op Marken komen uit de gemeente Waterland, maar wonen niet op Marken. Negen jaar lang was het geen probleem dat ze hun hond kwamen brengen en een paar uur later weer ophaalden. Nu moeten ze niet de pech hebben dat ze gezien worden door een bekeurende boa, want dan wordt de behandeling van hun hond wel erg kostbaar.

,,Het is ge­mak­ke­lijk ge­zegd dat mijn klan­ten maar op het gro­ter par­keer­ter­rein moe­ten par­ke­ren en hun hond lo­pend naar de sa­lon moe­ten bren­gen'', zegt ei­ge­na­res Eva­li­na Pe­re­boom. ,,Maar in heel veel ge­val­len kan dat ge­woon niet. So­wie­so niet als het re­gent, want een hond moet droog zijn om hem te kun­nen be­han­de­len.’’

,,Bo­ven­dien zijn veel van mijn klan­ten op leef­tijd en niet meer al te goed ter been. Er zijn ook men­sen bij met een rol­la­tor. Die kun je niet van het par­keer­ter­rein naar de Ro­ze­werf la­ten lo­pen. En dan zijn er nog hond­jes zelf die geen lan­ge af­stan­den kun­nen lo­pen om­dat ze bij­voor­beeld hart­pro­ble­men of ar­tro­se heb­ben.’’

,,De mees­te van mijn klan­ten rij­den naar de Ro­ze­werf, par­ke­ren voor vijf mi­nu­ten hun auto en zijn dan weer ver­trok­ken. Het­zelf­de ge­beurt een paar uur la­ter als ze hun huis­dier weer op ko­men ha­len. Een en­ke­ling blijft ge­du­ren­de de be­han­de­ling en staat dan twee uur­tjes ge­par­keerd. Dat was nooit een pro­bleem. De par­keer­wach­ters bij het par­keer­ter­rein wa­ren op de hoog­te en lie­ten mijn klan­ten al­tijd ge­woon door.’’

,,Met de stren­ge­re hand­ha­ving is dat ver­le­den tijd. Mijn klan­ten moe­ten nu een in­rij­ont­hef­fing aan­vra­gen bij de ge­meen­te voor bij­na zes euro. De be­han­de­ling van hun hond kost ge­mid­deld on­ge­veer 45 euro. Met die ont­hef­fing wordt dat in­eens aan­zien­lijk meer. Ik weet niet hoe veel van mijn klan­ten be­reid zijn om die ex­tra kos­ten ook in de toe­komst te blij­ven be­ta­len. Maar men­sen vra­gen zich op een be­paald mo­ment af of ze niet goed­ko­per te­recht­kun­nen in Vo­len­dam. Dan ben ik ze kwijt.’’

Je kan toch niet op die  manier een soort hek om Marken zetten?’

,,In feite is het een vorm van discriminatie’’, zegt Els Pijl van schoonheidssalon Mooi op Marken op de Moeniswerf.

,,Te­gen in­wo­ners van Mar­ken zeg je als be­wo­ner of be­drijf dat je wel­kom bent, maar komt een fa­mi­lie­lid of klant van el­ders, dan laat je hem be­ta­len. Dat kán ge­woon niet. Je kan toch niet op die ma­nier een soort hek om Mar­ken zet­ten?’’

Pijl runt haar schoon­heids­sa­lon op de Moe­nis­werf en heeft naar ei­gen zeg­gen 're­de­lijk wat klan­ten van bui­ten Mar­ken'. ,,Par­ke­ren is nooit een pro­bleem ge­weest. Toen ik me hier ves­tig­de, heb ik flink geïn­ves­teerd in de aan­koop van een stuk ex­tra grond om par­ke­ren voor mijn cliën­ten mo­ge­lijk te ma­ken. Op ei­gen ter­rein dus.’’

,,Voor mijn cliën­ten is par­ke­ren bij de sa­lon nood­za­ke­lijk. Als je de hui­di­ge re­gels strikt han­teert, moe­ten ze op het gro­te par­keer­ter­rein bij de en­tree van Mar­ken par­ke­ren en ver­vol­gens naar de Moe­nis­werf lo­pen. Dat is een ki­lo­me­ter of twee. Dat kan je niet van ze vra­gen.’’

,,Maar dat is wel waar ik nu te­gen­aan loop. Of mijn cliën­ten moe­ten een in­rij­ont­hef­fing aan­vra­gen, waar­voor ze moe­ten be­ta­len en waar­door dus de be­han­de­ling duur­der wordt. Dat zie ik ze echt niet doen. En rij­den ze toch door, dan ris­ke­ren ze een be­keu­ring van 90 euro.’’

,,Tot nu toe heb ik nog van geen van mijn cliën­ten ge­hoord dat ze een be­keu­ring heb­ben ge­kre­gen, maar het hoeft maar een paar keer voor te ko­men en dan kan ik mijn be­drijf wel op­doe­ken.’’

,,Er ont­staat nu een pa­nie­ke­ri­ge si­tu­a­tie, die men­sen ang­stig maakt. Dat merk ik aan mijn toe­le­ve­ran­ciers. Ze wil­len pak­ket­jes liefst zo snel mo­ge­lijk door de brie­ven­bus du­wen om maar heel snel weer weg te kun­nen zijn, voor­dat ze ge­zien wor­den door een boa.’’

,,Ik vraag me echt af waar je dan mee be­zig bent. Ik snap dat je wilt voor­ko­men dat toe­ris­ten mas­saal het ei­land op­rij­den en voor par­keer­pro­ble­men zor­gen in de oude kern. Maar moet dat be­te­ke­nen dat ook fa­mi­lie- en vrien­den­be­zoek en klan­ten van be­drij­ven niet meer wel­kom zijn? Be­hal­ve als ze be­ta­len?’’